دیدبان: همزمان با جدی شدن مذاکرات ایران و 5+1، رهبر انقلاب در برهه های مختلف از بی اعتمادی و بدبینی خود به طرف غربی و این مذاکرات سخن گفتند. ایشان در پیش بینی ها و آینده نگری های خود اعلام کردند که مسئله هسته ای تنها بهانه ای است که غرب با آن در مقابل ملت ایستاده است و آنها بعد از آن ده ها بهانه دیگر را مطرح خواهند کرد.
ایشان در سخنرانی روشنگرانه در آبان ماه اعلام کردند: «این خطا است اگر خیال کنیم که دعواى آمریکا با ما سرِ قضیّه‌ى هسته‌اى است؛ نه، قضیّه‌ى هسته‌اى بهانه است؛ قبل از اینکه مسئله‌ى هسته‌اى مطرح باشد، همین دشمنى‌ها، همین مخالفتها از اوّل انقلاب بود؛ اگر یک روزى هم مسئله‌ى هسته‌اى حل شد - فرض کنید جمهورى اسلامى عقب‌نشینى کرد؛ همان‌که آنها میخواهند - خیال نکنید مسئله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانه‌ى دیگر را به‌تدریج پیش میکشند: چرا شما موشک دارید؟ چرا هواپیماى بدون سرنشین دارید؟ چرا با رژیم صهیونیستى بدید؟ چرا رژیم صهیونیستى را به رسمیّت نمى‌شناسید؟ چرا از مقاومت در منطقه‌ى به قول خودشان خاورمیانه حمایت میکنید؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟ مسئله این نیست که اینها سرِ قضیّه‌ى هسته‌اى با جمهورى اسلامى اختلاف پیدا کرده باشند؛ نه، .... اینها با موجودیّت جمهورى اسلامى مخالفند، با نفوذ و اقتدار جمهورى اسلامى مخالفند.»(1)
کمتر از دو ماه پس از مذاکرات و تنظیم بیانیه اقدام مشترک در ژنو وندی شرمن در سنای آمریکا اعلام کرد:«بحث موشک‌های بالستیک ایران هم از مواردی است که باید در توافق نهایی به آن پرداخته شود.»
در همین هنگامه ها موضوع سفر هیئت پارلمانی اروپا به ایران مطرح شد و در این سفر دیدار این هیئت با دو تن از فعالین فتنه سال 88 و اهدای جایزه ساخاروف به آنها که به نوعی نقض حاکمیت ملی و اقدام علیه اقتدار جمهوری اسلامی بود از سوی این هیئت صورت گرفت. هیچ یک مسئولین دستگاه دیپلماسی و امنیتی کشور پاسخ مشخصی در مورد گستاخی این هیئت نداد و این زمینه ساز شد تا کاترین اشتون نیز در سفر خود به ایران با چند تن دیگر از فعالین فتنه دیدار کند.
اشتون که سر تیم مذاکره کننده 5+1 با ایران است و تنها در این رابطه با ایران مراوده دارد دلیل سفر خود به ایران را بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران بیان کرد و در مورد وضعیت آن در ایران ابراز نگرانی کرد.
هر چند در مقدمه توافق ژنو آمده است: «در این دوره (6 ماه اول)همه اعضاء، با حسن نیت، در جهت حفظ فضای سازنده در مذاکرات فعالیت خواهند کرد.» اوباما چهارشنبه شب، 21 اسفند 1392 در نامه ای به کنگره«وضعیت ملی اضطراری در قبال ایران» را برای یک سال آینده تمدید کرد.
قانون وضعیت اضطراری در قبال ایران در ماه مارس ۱۹۹۵ وضع شد و طبق مفاد آن بعد از یک سال خود به خود منقضی می شود مگر اینکه ۹۰ روز پیش از تاریخ انقضای یکساله رییس جمهوری آمریکا در نامه ای به کنگره از تمدید آن خبر بدهد. بر اساس این قانون، آمریکا اجازه تنظیم روابط تجاری از جمله شامل توقف معاملات، مسدود کردن دارایی ها و در صورت حمله نظامی به خاک آمریکا، ضبط اموال طرف متخاصم را دارد.
در بخشی از نامه اوباما به کنگره آمده:«اگر چه این اولین بار در یک دهه گذشته است که "توافق ژنو عقب نشینی در بخش های کلیدی برنامه هسته ای ایران را ممکن کرده است"، از آنجا که برخی اقدامات و سیاست های دولت ایران با منافع آمریکا در منطقه مخالف است و برای امنیت ملی، سیاست خارجی و اقتصاد آمریکا تهدیدی غیر متعارف و جدی است، وضعیت اضطراری در قبال ایران و تحریم های جامع علیه این کشور ادامه خواهد یافت.»
اگر چه یکی از بندهای توافقنامه ژنو که امروز به عنوان یک توافقنامه بد مطرح است گفته شده غرب و اتحادیه اروپا نباید قطعنامه جدیدی علیه ایران صادر کند؛ اتحادیه اروپا در آخرین اقدام خود قطعنامه ای را علیه ایران صادر کرده است و در آن ضمن تایید و توجه به همه قطعنامه های سابقش علیه ایران ؛ جمهوری اسلامی را متهم به نقض حقوق بشر کرده است.
در این قطعنامه تهمت های بی پایه و اساسی از جمله آنکه «انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران مطابق استانداردهای دموکراتیکی برگزار نشد»، «مشخصه وضع حقوق بشر در ایران، همچنان نقض مستمر و گسترده حقوق اساسی در ایران است» و... به توهین علیه ملت ایران پرداخته است و دریکی از وقیحانه ترین بندها در این پیش نویس آمده است: ایران باید حقوق همجنس بازان را به رسمیت بشناسد.
اروپایی ها برای مداخله سیاسی در ایران پا را فراتر گذاشته و برای حضور در ایران شرط و شروطی را گذاشته اند که از جمله آنها آزادی افرادی است که بر علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی اقدام کرده اند و زندانی بودن آنها را نشانه ای از عدم وجود حقوق بشر در ایران دانستند.
آنها برای خود این حق را هم قائل شده اند که به زودی در جمهوری اسلامی دفتر بزنند و بطور مستقیم بر روند تغییرات کشور در جهت حقوق بشر مورد نظر آنها و ... نظاره گر باشند.
رهبر انقلاب در خصوص ادعاهای آمریکا و همپیمانان غربی اش پیرامون حقوق بشر فرمودند:« بنده عرض میکنم هر کس دیگرى [هم] درباره‌ى حقوق بشر حرف بزند، آمریکایى‌ها حق ندارند درباره‌ى حقوق بشر حرف بزنند؛ [چون] دولت آمریکا بزرگ‌ترین نقض‌کننده‌ى حقوق بشر در دنیا است؛ نه [فقط] دیروز، [بلکه] همین امروز، همین حالا؛ اینها کسانى هستند که رژیم غاصب صهیونیستى به پشتوانه‌ى اینها و پشت‌گرمى اینها است که دارد این همه شرارت در این منطقه میکند. فلسطین در چه وضعى است؟ فلسطینى‌ها در چه وضعند؟ غزّه در چه حالى است؟ احوال مردم غزّه را مردم دنیا نمیدانند؟ بیمارِ محتاج درمان اضطرارى در آن قطعه‌ى مظلومِ زمین، روى زمین مانده است، داروهاى ابتدایى در اختیار او قرار نمیگیرد! چرا؟ چون آمریکا پشت سر رژیم صهیونیستى غاصب است. یک کشورى را، یک مردم مظلومى را از اطراف محاصره کنند، راهى به بیرون نداشته باشند، هیچ امکانى نداشته باشند، مریضشان هم روى زمین میماند، گرسنه‌شان هم گرسنه میماند، اوّلیّات زندگى هم از آنها دریغ داشته میشود؛ اینها ظلم نیست؟ اینها تخلّف از حقوق بشر نیست؟ آن‌وقت اینها شرم نمیکنند اسم حقوق بشر بر زبان مى‌آورند؟»(2)
رفتارهای این چنینی غربی ها نشان از گستاخ شدن آنها در مقابل جمهوری اسلامی دارد چه آنکه رهبر معظم انقلاب در سخنان خود می فرمایند:« در همین قضیه‌ى هسته‌اى، آن وقتى که ما با اینها همراهى کردیم و عقب‌نشینى کردیم - البته براى ما تجربه‌اى بود، اما این واقعیت است - اینها جلو آمدند؛ اینقدر جلو آمدند که من در همین حسینیه گفتم اگر بنا باشد که این روال از سوى آنها ادامه پیدا کند، من خودم وارد قضیه خواهم شد؛ و وارد قضیه شدم؛ ناچار شدیم؛ اینها کار ما نیست.
عقب‌نشینى‌ها آنها را گستاخ‌تر کرد، طلبکارتر کرد. یک روزى بود که مسئولین ما قانع بودند که اجازه بدهند ما 25 سانتریفیوژ در کشور داشته باشیم؛ آنها گفتند نمیشود! اینها قانع شدند که 5 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! مسئولین ما قانع شدند که 3 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! امروز گزارش را شنیدید، یازده هزار سانتریفیوژ داریم! اگر ما آن عقب‌نشینى‌ها را، آن انعطافها را ادامه میدادیم، امروز از پیشرفت هسته‌اى هیچ خبرى نبود.»(2)
1) بیانات در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان؛ 12 آبان 1392
2) بیانات در دیدار مردم قم؛ 19 دی 1392
3) بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مسوولان و کارگزاران نظام؛ 3 مرداد 1391
ایشان در سخنرانی روشنگرانه در آبان ماه اعلام کردند: «این خطا است اگر خیال کنیم که دعواى آمریکا با ما سرِ قضیّه‌ى هسته‌اى است؛ نه، قضیّه‌ى هسته‌اى بهانه است؛ قبل از اینکه مسئله‌ى هسته‌اى مطرح باشد، همین دشمنى‌ها، همین مخالفتها از اوّل انقلاب بود؛ اگر یک روزى هم مسئله‌ى هسته‌اى حل شد - فرض کنید جمهورى اسلامى عقب‌نشینى کرد؛ همان‌که آنها میخواهند - خیال نکنید مسئله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانه‌ى دیگر را به‌تدریج پیش میکشند: چرا شما موشک دارید؟ چرا هواپیماى بدون سرنشین دارید؟ چرا با رژیم صهیونیستى بدید؟ چرا رژیم صهیونیستى را به رسمیّت نمى‌شناسید؟ چرا از مقاومت در منطقه‌ى به قول خودشان خاورمیانه حمایت میکنید؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟ مسئله این نیست که اینها سرِ قضیّه‌ى هسته‌اى با جمهورى اسلامى اختلاف پیدا کرده باشند؛ نه، .... اینها با موجودیّت جمهورى اسلامى مخالفند، با نفوذ و اقتدار جمهورى اسلامى مخالفند.»(1)
کمتر از دو ماه پس از مذاکرات و تنظیم بیانیه اقدام مشترک در ژنو وندی شرمن در سنای آمریکا اعلام کرد:«بحث موشک‌های بالستیک ایران هم از مواردی است که باید در توافق نهایی به آن پرداخته شود.»
در همین هنگامه ها موضوع سفر هیئت پارلمانی اروپا به ایران مطرح شد و در این سفر دیدار این هیئت با دو تن از فعالین فتنه سال 88 و اهدای جایزه ساخاروف به آنها که به نوعی نقض حاکمیت ملی و اقدام علیه اقتدار جمهوری اسلامی بود از سوی این هیئت صورت گرفت. هیچ یک مسئولین دستگاه دیپلماسی و امنیتی کشور پاسخ مشخصی در مورد گستاخی این هیئت نداد و این زمینه ساز شد تا کاترین اشتون نیز در سفر خود به ایران با چند تن دیگر از فعالین فتنه دیدار کند.
اشتون که سر تیم مذاکره کننده 5+1 با ایران است و تنها در این رابطه با ایران مراوده دارد دلیل سفر خود به ایران را بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران بیان کرد و در مورد وضعیت آن در ایران ابراز نگرانی کرد.
هر چند در مقدمه توافق ژنو آمده است: «در این دوره (6 ماه اول)همه اعضاء، با حسن نیت، در جهت حفظ فضای سازنده در مذاکرات فعالیت خواهند کرد.» اوباما چهارشنبه شب، 21 اسفند 1392 در نامه ای به کنگره«وضعیت ملی اضطراری در قبال ایران» را برای یک سال آینده تمدید کرد.
قانون وضعیت اضطراری در قبال ایران در ماه مارس ۱۹۹۵ وضع شد و طبق مفاد آن بعد از یک سال خود به خود منقضی می شود مگر اینکه ۹۰ روز پیش از تاریخ انقضای یکساله رییس جمهوری آمریکا در نامه ای به کنگره از تمدید آن خبر بدهد. بر اساس این قانون، آمریکا اجازه تنظیم روابط تجاری از جمله شامل توقف معاملات، مسدود کردن دارایی ها و در صورت حمله نظامی به خاک آمریکا، ضبط اموال طرف متخاصم را دارد.
در بخشی از نامه اوباما به کنگره آمده:«اگر چه این اولین بار در یک دهه گذشته است که "توافق ژنو عقب نشینی در بخش های کلیدی برنامه هسته ای ایران را ممکن کرده است"، از آنجا که برخی اقدامات و سیاست های دولت ایران با منافع آمریکا در منطقه مخالف است و برای امنیت ملی، سیاست خارجی و اقتصاد آمریکا تهدیدی غیر متعارف و جدی است، وضعیت اضطراری در قبال ایران و تحریم های جامع علیه این کشور ادامه خواهد یافت.»
اگر چه یکی از بندهای توافقنامه ژنو که امروز به عنوان یک توافقنامه بد مطرح است گفته شده غرب و اتحادیه اروپا نباید قطعنامه جدیدی علیه ایران صادر کند؛ اتحادیه اروپا در آخرین اقدام خود قطعنامه ای را علیه ایران صادر کرده است و در آن ضمن تایید و توجه به همه قطعنامه های سابقش علیه ایران ؛ جمهوری اسلامی را متهم به نقض حقوق بشر کرده است.
در این قطعنامه تهمت های بی پایه و اساسی از جمله آنکه «انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران مطابق استانداردهای دموکراتیکی برگزار نشد»، «مشخصه وضع حقوق بشر در ایران، همچنان نقض مستمر و گسترده حقوق اساسی در ایران است» و... به توهین علیه ملت ایران پرداخته است و دریکی از وقیحانه ترین بندها در این پیش نویس آمده است: ایران باید حقوق همجنس بازان را به رسمیت بشناسد.
اروپایی ها برای مداخله سیاسی در ایران پا را فراتر گذاشته و برای حضور در ایران شرط و شروطی را گذاشته اند که از جمله آنها آزادی افرادی است که بر علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی اقدام کرده اند و زندانی بودن آنها را نشانه ای از عدم وجود حقوق بشر در ایران دانستند.
آنها برای خود این حق را هم قائل شده اند که به زودی در جمهوری اسلامی دفتر بزنند و بطور مستقیم بر روند تغییرات کشور در جهت حقوق بشر مورد نظر آنها و ... نظاره گر باشند.
رهبر انقلاب در خصوص ادعاهای آمریکا و همپیمانان غربی اش پیرامون حقوق بشر فرمودند:« بنده عرض میکنم هر کس دیگرى [هم] درباره‌ى حقوق بشر حرف بزند، آمریکایى‌ها حق ندارند درباره‌ى حقوق بشر حرف بزنند؛ [چون] دولت آمریکا بزرگ‌ترین نقض‌کننده‌ى حقوق بشر در دنیا است؛ نه [فقط] دیروز، [بلکه] همین امروز، همین حالا؛ اینها کسانى هستند که رژیم غاصب صهیونیستى به پشتوانه‌ى اینها و پشت‌گرمى اینها است که دارد این همه شرارت در این منطقه میکند. فلسطین در چه وضعى است؟ فلسطینى‌ها در چه وضعند؟ غزّه در چه حالى است؟ احوال مردم غزّه را مردم دنیا نمیدانند؟ بیمارِ محتاج درمان اضطرارى در آن قطعه‌ى مظلومِ زمین، روى زمین مانده است، داروهاى ابتدایى در اختیار او قرار نمیگیرد! چرا؟ چون آمریکا پشت سر رژیم صهیونیستى غاصب است. یک کشورى را، یک مردم مظلومى را از اطراف محاصره کنند، راهى به بیرون نداشته باشند، هیچ امکانى نداشته باشند، مریضشان هم روى زمین میماند، گرسنه‌شان هم گرسنه میماند، اوّلیّات زندگى هم از آنها دریغ داشته میشود؛ اینها ظلم نیست؟ اینها تخلّف از حقوق بشر نیست؟ آن‌وقت اینها شرم نمیکنند اسم حقوق بشر بر زبان مى‌آورند؟»(2)
رفتارهای این چنینی غربی ها نشان از گستاخ شدن آنها در مقابل جمهوری اسلامی دارد چه آنکه رهبر معظم انقلاب در سخنان خود می فرمایند:« در همین قضیه‌ى هسته‌اى، آن وقتى که ما با اینها همراهى کردیم و عقب‌نشینى کردیم - البته براى ما تجربه‌اى بود، اما این واقعیت است - اینها جلو آمدند؛ اینقدر جلو آمدند که من در همین حسینیه گفتم اگر بنا باشد که این روال از سوى آنها ادامه پیدا کند، من خودم وارد قضیه خواهم شد؛ و وارد قضیه شدم؛ ناچار شدیم؛ اینها کار ما نیست.
عقب‌نشینى‌ها آنها را گستاخ‌تر کرد، طلبکارتر کرد. یک روزى بود که مسئولین ما قانع بودند که اجازه بدهند ما 25 سانتریفیوژ در کشور داشته باشیم؛ آنها گفتند نمیشود! اینها قانع شدند که 5 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! مسئولین ما قانع شدند که 3 تا سانتریفیوژ داشته باشیم؛ باز هم گفتند نمیشود! امروز گزارش را شنیدید، یازده هزار سانتریفیوژ داریم! اگر ما آن عقب‌نشینى‌ها را، آن انعطافها را ادامه میدادیم، امروز از پیشرفت هسته‌اى هیچ خبرى نبود.»(2)
1) بیانات در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان؛ 12 آبان 1392
2) بیانات در دیدار مردم قم؛ 19 دی 1392
3) بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار مسوولان و کارگزاران نظام؛ 3 مرداد 1391
*منبع:عرش نیوز